Woensdag 29 mei is het de laatste werkdag van onze collega Wil Bitter. Zij is al vele jaren één van de vertrouwde stemmen aan onze telefooncentrale. Na 46 (!) jaar trouwe dienst gaat zij met pensioen.
Toen zij als jonge dame na de MULO van haar ouders mocht kiezen wat ze wilde gaan doen, studeren of iets anders, was ze daar nog niet uit. Een jaar vormingsklas volgde, waarna ze bij een bouwgroothandel op de administratie terecht kwam. In augustus 1973 werd ze aangenomen bij Schmolz+Bickenbach, toen nog gevestigd in Schiedam. “Een gezellige tijd, maar het was er wel een oude troep”, zegt Wil lachend.
In 1979 verhuisde ze mee naar het nieuwe pand in Zwijndrecht. In die tijd was ze dagelijks druk bezig met het bedienen van de telefooncentrale, de facturatie, retouren en creditnota’s, klanten helpen aan de balie en het bijhouden van het debiteurenbestand. Deze werkzaamheden zijn altijd de basis gebleven. Eerst ging alles nog handmatig en met kaartenbakken, later deed de computer zijn intrede. “Ik was best een beetje huiverig voor computers in het begin”, weet Wil zich te herinneren. “Uiteindelijk lukte het me prima, zelfs SAP heb ik goed onder de knie gekregen toen we daar in 2008 op over gingen”. Vanaf die tijd behoort ook de orderbewaking tot haar taken. “Maar het bijhouden van de debiteuren heb ik altijd het leukst gevonden”.
Wil heeft vier directeuren meegemaakt bij de onderneming: de heren Heeroma, Van Kints, Lichteveld en Den Hollander. . Jaren geleden maakte een akkefietje met één van hen Wil zo boos, dat ze besloot bij de Spaarbank te solliciteren. En ze werd nog aangenomen ook. “Uiteindelijk heb ik het toch maar niet gedaan. Ik heb het hier altijd goed gehad en overal is het wel eens wat, dus ik ben gewoon gebleven en heb ook nooit meer een poging gedaan”, zegt Wil. “Ik heb er ook nooit zin in gehad om verder te leren, ik ben echt iemand van de praktijk en niet van de boeken.”
Wat ze precies gaat doen met de zee aan vrije tijd die nu voor haar ligt, weet Wil nog niet. “Eerst maar eens lekker uitrusten, alles op m’n gemak kunnen doen en niet meer vroeg uit bed hoeven. In ieder geval kan ik nu meer tijd doorbrengen met m’n ouders en zus, en over een paar maanden zie ik wel wat er allemaal op m’n pad komt!”.
Beste Wil, vanaf nu is het altijd weekend. Niks moet, niksen mag. Geniet van je welverdiende pensioen!
